Pagtataas ng Edad ng Kriminal na Pananagutan sa Labing-walong Taong Gulang

Posted byfrncnePosted inTekstong Persweysib at Argumentatibo

Isinulat ni: Renee Patricia R. Perez

Persweysib

Sa taong 2019, Inaprubahan ang House of Representatives of the 17th Congress ang pagbaba ng edad ng pananagutan ng kriminal sa labindalawang taong gulang. Nangangahulugan ito na ang mga batang may edad na labindalawa ay nasa panganib na mapailalim sa isang sistema na kung saan tinatanggal ang kanilang pagkabata at tinatrato sila bilang mga kriminal. Sa edad na ito, hindi pa nakarating sa ligal na edad ng pagtatrabaho, pag-inom, at pagmamaneho, at may mga batang labindalawang taong gulang na hindi pa umabot ng highschool. Paano maaasahan ng isang tao na ang bata ay dapat na lubos na maunawaan ang kabuuang kalubha ng krimen sa edad na iyon? Ang edad na ito ay hindi pa angkop upang tawagan ang isang bata na kriminal. Sa katunayan, ang mga bata ay hindi dapat tawaging mga kriminal. Ito ang dahilan kung bakit dapat na itaas ang edad ng pananagutan sa labing-walong taong gulang.

Maraming mga hamon ang mga bata sa Pilipinas ngayon. Napapailalim sila sa kahirapan, pagpapabaya, gutom, at pang-aabuso. Gayunpaman, sa halip na tulungan ang gawing mas mahusay ang buhay ng mga batang ito, ang mas mababang edad ng responsibilidad ay naging mas madali para sa mga batang ito na hindi lamang maging biktima ng kalagayan kundi maging mga biktima ng sistema ng hustisya. Bukod sa hindi papansin ang kanilang mga kahirapan, hindi papansin ang katotohanan na sila ay nasa taon kung saan ang pagkatao ng isang bata ay liwanagin. Nangangahulugan ito na ang paglalagay sa kanila sa kulungan sa mga makabuluhang taon ng pagkabata ay magreresulta lamang sa kanila na marahil ay babalik doon sa hinaharap, isa itong pagkakait sa kanilang hinaharap. Ito ang dahilan kung bakit labing-walong taong gulang dapat ang edad ng kriminal na pananagutan. Ang mga batang ito ay bihirang magkaroon ng ganap na kontrol sa kanilang mga kalagayan, kaya’t karapat-dapat silang magkaroon ng pagkakataon sa rehabilitasyon at pagtubos, upang hindi na sila biktima ng krimen at ng sistema.

Bagaman may kakulangan ng ebidensya na ang mga bata ay makabuluhang nag-aambag sa talaan ng krimen sa Pilipinas, nabibiktima pa rin sila dahil sa kanilang mga kalagayan at nakukulong sila. Bilang mga bata, sila ay walang muwang, at madaling maabuso at naiimpluwensyahan ng mga may sapat na gulang. Marami din sa mga nahihirapang sitwasyon at hindi nakakakita ng iba pang paraan ng kaligtasan maliban sa pamamagitan ng paggawa ng krimen. Ang kanilang mga sitwasyon ay nagiging mas mahirap lamang kapag sila ay pumasok at lumabas sa bilangguan, kaya dapat itaas ang edad ng kriminal na pananagutan sa labing-walong taong gulang upang maaari silang makapagpapanatili. Makakatulong ito sa kanila na mabuhay ng isang buhay na pagtubos sa halip na mabuhay ng isang buhay na papasok at labas ng kulungan. Titiyakin nito na may pag-asa pa rin para sa mga bata na inilagay kahit na ang pinakamahirap sa mga sitwasyon at kalagayan, sapagkat sila ang pag-asa ng kinabukasan.

Argumentatibo

Sa taong 2019, Inaprubahan ang House of Representatives of the 17th Congress ang pagbaba ng edad ng pananagutan ng kriminal sa labindalawang taong gulang. Nangangahulugan ito na ang mga batang may edad na labindalawa ay nasa panganib na mapailalim sa isang sistema na kung saan tinatanggal ang kanilang pagkabata at tinatrato sila bilang mga kriminal, dahil lamang sa pag-aakalang ang isang bata na hindi pa nakarating sa ligal na edad ng pagtatrabaho, pag-inom, pagmamaneho, at kahit highschool ay may kakayahang gumawa ng mga malubhang krimen. Ang edad na ito ay hindi pa angkop upang tawagan ang isang bata na kriminal, kaya dapat itaas ang edad ng pananagutan sa labing-walong taong gulang.

Isa sa mga kadahilanan kung bakit ang mga bata ay maaaring panagutin sa mga krimen ay dahil sa pinaniniwalaan ng mga tao na hindi nila kailangang magkaroon ng sapat na gulang para sa isang malinaw na pag-unawa (Conary, 2019). Bagaman ang mga batang ito ay may kakayahang magkaroon ng pag-unawa, lumalaki pa ito at madadaan sa mga pagbabago sa maraming mga taon hanggang sa sila ay labing-walong taong gulang. Napag-alaman na ang mga batang edad labing-isa hanggang labing-apat na taong gulang ay maaaring nakakaranas ng higit pang mga komplikasyon sa mag-isip nang malinaw at gumawa ng mga matalinong pagpapasya (Elmore, 2012). Sa edad na labing-anim, pinagkadalubhasaan pa rin nila ang abstract na pag-iisip at pagpapabuti ng kanilang mga kasanayan sa pangangatuwiran (Morin & Foreman, 2018). Gayunpaman, sa oras na maabot nila ang labing-walong taong gulang, mayroon na silang mas malaking kakayahan na gumamit ng pananaw, at mas nagsasarili sila sa kanilang paggawa ng desisyon na nagpapahintulot sa kanila na maging mas may pananagutan sa kanilang mga aksyon (Morin & Gans, 2019).

Sa kasamaang palad, may mga kaso kung saan hindi pinapansin ang pananagutan ng mga bata. Ayon kay Duterte, ang pagpapadala ng mga bata sa kulungan ay maiiwasan ang mga sindikato ng krimen na gamitin sila (CNN Philippines, 2019). Gayunpaman, ito ay isang palagay na ang mga bata ay maprotektahan lamang kung maaari silang mailagay sa bilangguan at pinasisigla lamang nito ang mga kriminal na gumamit ng mga mas batang bata. Napapasailalim nito ang mga bata na hindi lamang maging biktima ng krimen kundi maging biktima ng sistema ng hustisya. Kaya kahit na nangangahulugan ito na ang mga bata hanggang sa edad na labing-walong taong gulang ay nasa panganib na magamit ng mga sindikato ng krimen, responsibilidad ng sistema ng hustisya sa  pag-aresto sa mga sindikato at hindi ang mga bata na ginagamit.

Gayunpaman, sa kabila ng katotohanan ng mga sindikato ng krimen na gumagamit ng mga bata, hindi pa rin maitatanggi na mayroong mga bata, sapat na may kakayahang makilala, na pinipili na gumawa ng krimen at lubos na responsable para dito (Conary, 2019). Dahil dito, pinaniniwalaan na ang mga batang ito ay dapat disiplinahin at ipadala sa bilangguan upang maunawaan ang kalubhaan ng kanilang mga aksyon. Hindi papansin ang katotohanan na ito ang mga taon kung saan ang pagkatao ng isang bata ay liwanagin, ayon sa World Health Organization. Ito ang dahilan kung bakit bago sila maging isang may sapat na gulang, dapat na unahin na malaman nila ang tungkol sa kung bakit ang kanilang mga desisyon ay mali at natanto kung paano pa rin sila magiging mas mabuting mamamayan sa halip na turuan lamang sila ng kalubhaan ng kanilang mga aksyon sa pamamagitan ng kalupitan ng kanilang parusa. Karapat-dapat sila na maging mga sentro ng rehabilitasyon upang makalabas ito bilang mas mahusay na mamamayan sa halip na lumabas bilang mga dating nakakulong. 

Bagaman may kakulangan ng ebidensya na ang mga bata ay makabuluhang nag-aambag sa talaan ng krimen sa Pilipinas, nabibiktima pa rin sila dahil sa kanilang mga kalagayan at nakukulong sila. Bilang mga bata, sila ay walang muwang, at madaling maabuso at naiimpluwensyahan ng mga may sapat na gulang. Marami din sa mga nahihirapang sitwasyon at hindi nakakakita ng iba pang paraan ng kaligtasan maliban sa pamamagitan ng paggawa ng krimen. Ang kanilang mga sitwasyon ay nagiging mas mahirap lamang kapag sila ay pumasok at lumabas sa bilangguan, kaya dapat itaas ang edad ng kriminal na pananagutan sa labing-walong taong gulang  upang matubos nila ang kanilang sarili at ang kanilang kinabukasan.

Talasanggunian

Leave a comment

Design a site like this with WordPress.com
Get started